بگذاریم که احساس هوایی بخورد...

دیروز عصرشنبه بعد از تایم کاری رفته بودم تا جواب آزمایشی که روز پنجشنبه داده بودم رو از آزمایشگاه بگیرم ،خدارو شکر همه چیز خوب بود و قند ناشتام به مقدار خیلی زیادی اومده پایین تر

از در آزمایشگاه که اومدم بیرون یه بارون ریز ریز خیلی قشنگی میومد ، صبرکردم کنار خیابون تا یه کم شدت بارون کمتر شه ، همونجا زیر بارون چند بار از ته دل خدارو شکر کردم، بابت حس های خوبی که الان دارم و بابت همه داشته هام

یهو یادم افتاد که چند سال پیش تر که بارون میومد تو وبلاگم چیزای دیگه ای مینوشتم و یه کم غر غر میکردم ولی حالا.... بابت داشتن خیلی چیزا دارم شکرگزاری میکنم ....

بابت داشتن آرامش زندگیم ، خیال راحت و همسری مهربون و فندقی که تو دلمه و شغلی که استرسش برام خییییییییلی کمتراز گذشته اس

خدارو شکر کردم بابت همه اشکهایی که ریختم تمام این سال و تهش به خنده ختم شد.

مراقبه لذت بخشی بود بعد از مدتها...

بارون که کمتر شد راهم رو کشیدم و خوش خوشان و سلانه سلانه رفتم سمت خونه ، سرراهم برای خودم یه بسته پفک به عنوان جایزه خریدم و تو همون خیابون خوردم به خاطر این دوماهی که پرهیز غذایی داشتم به خاطر قند و یه کم بهم سخت گذشت. (تقریبا 4 ماهی هم بود که داشتم با نفسم مبارزه میکردم برای نخوردن پفک)

خونه که رسیدم موش آب کشیده شده بودم و یخ کرده بودم ولی خب بدنم سرحال تر بود و سرم سبکتر.... خلاء خوبی بود.

لحظات خوبین وقتایی که فقط و فقط برای خودمون زندگی میکنیم و حساب زمان ومکان از دستمون در میاد.

    - الهی که سال جدید همه مون پر بشه از اتفاقات خوب و آدمهای خوب